سیف‌الدین ابوعباس احمد بن عیسی آلقدامهسیفالدّین ابوعباس احمد بن عیسی، از شخصیت‌های آلِ قُدامه، می‌باشد؛ این خاندان، خاندانی فلسطینیُ الاصل و حنبلی مذهب که فقیهان، مُسندان، حافظان و قاضیان بسیاری از آن برخاستند و فعالیت علمی ــ دینی آنان در اندیشۀ اسلامی آن روزگار و گسترش مذهب حنبلی تأثیر بزرگی به جای نهاد. ۱ - معرفی اجمالیسیفالدّین ابوعباس احمد بن عیسی بن عبدالله بن محمد (۶۰۵-۶۴۳ق/۱۲۰۸-۱۲۴۵م). وی در قاسیون به دنیا آمد. از نیای خود و ابوالقاسم حَرَسْتانی و ابوالیمن بن عبدالسلام و ابوعلی بن جوالیقی حدیث شنید. خطی خوش داشت و کتاب‌های بسیار نوشت و به تدوین حدیث پرداخت. سیف‌الدّین کتابی بزرگ در ردّ بر محمد بن طاهر مقدسی که در جاهایی از کتاب صفوة اهل التّصوف سماع را مباح شمرده بود، نوشت. ابن طولون این کتاب را به یک چهارم تلخیص کرد. وی هم‌چنین کتاب‌های الاعتقاد و الازهر فی ذکر آل‌جعفر را نوشت و فضایل آل جعفر بن ابی‌طالب را بر شمرد. [۱]
ابوشامه، عبدالرحمن بن اسماعیل، تراجم الرجال، ج۱، ص۱۷۷، قاهره، ۱۳۶۶ق، جم.
[۲]
ذهبی، شمس‌الدین محمد، العبر، ج۳، ص۲۴۴، به کوشش ابوهاجر محمد السعید بن بسیونی زغلول، بیروت، ۱۹۸۵م.
[۳]
صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۷، ص۲۳۷، به کوشش ژاکلین سوبله و علی عماره، بیروت، ۱۹۸۰م.
[۴]
ابن طولون، محمد، الفوائد الجوهریّه فی تاریخ الصّالحیّه، ج۲، ص۴۳۵-۴۳۶، به کوشش محمد احمد دهمان، دمشق، ۱۴۰۱ق.
۲ - پانویس
۳ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل قدامه»، شماره۴۴۸. |